El ayak buz kesmiş buralarda

Gökyüzü yaþamdan uzak deðil.
Mavi özgürlükten uzak deðil.
Boþuna ölmüyor bu çocuklar.
Bu çocuklar özgürlük kucaklamýþ,
Göz bebekleri okyanus gibi mavi,
Ve alabildiðine sevgi dolular.

Bu çocuklar, özgürlüðün bir parçasý.
O kurak topraklarda filizlenen bu çocuklar.
O sokaklarda direnen bu çocuklar.
O zindanlarda yatan bu çocuklar.
O iþkencehanelerde,
O faili meçhul cinayetlerde,
Ve o kahpece kurþuna hedef olan bu çocuklar.

El ayak buz kesmiþ buralarda.
Gözler kör,
Kulaklar saðýr,
Ah vurdum duymaz,
Sýra bana gelmez diyenler.
Armut satar gibi insan satanlar.
Siz özgürlük nedir bilmeden öldünüz.
Ama, bu çocuklar özgürlük uðruna yaþýyor.

Kimi derilerini yüzüyor.
Kimi kanýný akýtýyor.
Ve kimi diri diri gömüyor bu çocuklarý.
Ama bilmiyorlar ki;
Bu çocuklar hiç ölmez.
Bu çocuklar yüreðe gömülür.
Yürekte yaþar.
Mezar kabul etmez bu çocuklarý.
Yüreklerin sahiplendiði kadar.
Zifiri bir zindan,
Paslý bir korkuluk,
Ve küf sarmýþ bir ranza,
Ve koca bir ceviz aðacý,
Avlunun orta yerinde yeþeriyor.
El ayak buz kesmiþ buralarda.

Ýbrahim Dalkýlýç

12/12/2014
izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: