VAKTİ GELDİ...

“Ey Bu Kaderi Bilinmez Harflerin Kimsesiz Seyyahý, Kalem, nûndan geçeli evvel zaman olmuþ. Evvel zaman önce þu çocuðun parmaklarý, senin altýn tozundan sararan mýsralarýna dokunmuþ.”

Zamaný Geldi…

Bir seyyah, bir gezgin olup kat etmeli dünyayý
Doldurmalý daðarcýðýna sevgi tohumlarýný
Ýlim bilim felsefeyi katýp öte yanýna
Saçmalý avuç avuç bastýðýn topraklara

Ýnsanlarýn mayasý hep birdir O’nun indinde
Ne zengin ne fukara, ne cahil ne de ekabir
Dili, inancý, rengi olsa da sana yabancý
Yaratýlan hiçbir fani, olmaz bu handa hancý

Ne mutlu bu alemde býrakmýþsan derin izler
Bir lokma bir hýrka deyip, yanmýþsan maneviyatta
Sormuþsan kendi kendine, yaþamýn anlamýný
Hadi! gecikme dostum; vakti geldi düþ yollara…

(Daðarcýðýnýzda biriktirdiklerinizi, gönlünüzce daðýttýðýnýzý düþünüyorsanýz eðer, gitme vaktinizin geldiðini anlamýþ olmalýsýnýz...)






Sosyal Medyada Paylaşın: