Efkarýma yaren olan bu þehrin,
Ayazýnda üþüyorum bu gece.
Beni benden alan kara sevdanýn,
Yollarýna düþüyorum bu gece.
Sanki yar uzaktan baktý da gitti,
Ruhuma,içime aktý da gitti,
Aþkýn ateþini yaktý da gitti,
O ateþte piþiyorum bu gece.
Önüne oturdum perdesiz camýn,
Düþtüm deryasýna,kederin,gamýn,
Sönecekmiþ gibi titreyen mumun,
Iþýðýnda ýþýyorum bu gece.
Deðildir vefasýz,kýymetim bilir,
Gelmese de kendi,hayali gelir,
Belkide gitmez hep, yanýmda kalýr,
Umudunu taþýyorum bu gece.
Ne ayýldým ne de,kendime geldim,
Büyülenmiþ gibi öylece kaldým,
Deli miyim yoksa sarhoþ mu oldum ?
Kendime de þaþýyorum bu gece.
Yürek dünden hazýr,düzenli derli,
Hasretinden buram buram kederli,
Seni özlemenin,dumanlý,karlý,
Daðlarýný aþýyorum bu gece.
Vefayý sevdayý sende buldum ya,
Toz pembe hayaller kurup durdum ya,
Düþ te olsa gül yüzünü gördüm ya,
Sevincimden coþuyorum bu gece.
Kýymet bilmeyip de terkedenlerin,
Kalbi paramparça eden dünlerin,
Geçmiþte kalan o, kara günlerin,
Mezarýný eþiyorum bu gece.
Erdal SARIGÖZ
12-Aralýk-2014
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.