Bir karardý hayatým mahvolan, Bir karardý karamsarlýða uzanan. Bir karardý beni benden koparan, Yine bir karar olacak beni ben yapan.
Zorunlu mudur insan karar almaya? Hakký yok mudur zamana býrakmaya? Gel ben ol yeter mi anlamaya? Keþke demek yetmez piþman olmaya.
Piþmanlýðýn süsüdür ahlar, Maðdurum halen yüreðim sýzlar. Geçmiþe bakýnca gözlerim aðlar, Yine gözyaþlarýmý yüreðim kollar.
Bu þiir biraz piþmanlýk kokar, Ben hep aðlarým o kahkaha atar. Nasýl yazarsýn? akraný sorar, Yaþamadý ise Musa nasýl yazar...Musa YALÇIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Musa Yalçın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.