ansýzýn bir sevdaya atladýk parmak uclarýndan ayaklarýn tez öptü çakýllarý çizildi suretim, gözlerim yandý göremedim ruhundaki çakallarý ve yankýsýnda duyarsýz adýmlarýnýn savruldu kadýnlýðým ...
hizasýnda tabanlarýnýn rüzgar beni soludu sanki tepeden týrnaða üþüyordum sen iblisi giyinirken ben çýplaklýðýna sýðýnýyordum tam þeffaf tende bulmuþken gözlerimi ‚vaktin geldi’...
yara bere içinde kalça kývrýklarýyla kirpiklerimin maskarasýnda saliselerin kayýp vurgularýnda ayak seslerini geçiriyorum kapýlarý kapýyor sürgüleri çekiyorum tüm gitmelerin gelmiþine geçmiþine birde sülalesine sövüyorum!
durgunluðum kapýyý çaldýðýnda paslý kilitlere yaðlý ihtimaller sürüyorum ‘vaktin’ ardýndan ýrmaklar getirdiðini düþlüyorum ve geceleri yine de seviyorum
zaman zaman belki aklýna düþüyor gözlerine doluyorum .....aslýnda hiç sanmýyorum ama belkileri de býrakamýyorum
ay sancýsýnda kaç kurban verdim veriyorum ne çare ki, tenasühe inanýyorlar gözpýnarlarýmda yeniden doðuyorlar
... gün geldi gün oldu vakit gün geldi ay oldu vakit yýl oldu geldi geçti tenimin sýzýsýnda yok oldu vakit günü sorgu sual yargýlýyorum gecelere yýldýz takamýyorum yeryüzü yavan, yeryüzü sýð okyanuslar sýðdý, ben sýðamýyorum
topraðý eþtim, kabrimi açtým girdim gel gör ki .....üstümü bile yalnýz örtemiyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
edanım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.