Kar/delen

Bir tutam bulut düþer payýma en grisinden
Kaþlarým kasýlýr saçlarýnýn hasretinden
Yýldýzlarýn da hýncý var bana geceler gibi
Kirpikler kaþlarda batýk bir gemi
Savak kapaklarý neyler azgýn sulara
Yorgun düþerim çýtkýrýldým sabahlara
Hüzün kokan seli duyumsa
Arþla ferþ, suyla ateþ arasý

Kardelen besleyen toprak misali
Hazin bir hazan türküsü dilimde
Bestesi aþina daðlarýn uðultusu
Kardelenler yýldýzlara esir düþerler
Ondandýr boyunlarýnýn büküklüðü
Kardelenleri en iyi ben tanýrým
Beni de en iyi kar delenler
Onlar da umut fukarasý
Karlar bir deðirmen taþý üstlerinde
Bulutlar abarasý
Þarkýlar mýrýldanýrlar ay ýþýðýnda
Sayrýlý sesler düþürürler þafaklara
Süzülmüþ dudak arasý

Kardelen ve toprak, iki kadim dost
Onlardan öðrendim kadim dostluklarýn,
Hadim yüreklerde can bulduðunu
Ey gönlümün çýrasý

Celil ÇINKIR

Sosyal Medyada Paylaşın: