Eyy hayat; çekip çekip durma beni yüreðimden kanatma aðlatma sýzlatma avaz avaz susturma koparma narçiçeklerimi batýrma dikenlerini gülün dururken zaten caným burnumda gidenler sýzlatýyor biteviye burun direklerimi bulutlu havadan farksýz göz kapaklarým zembereði sonuna kadar sýkýlý kirpiklerimin bir atsa ne yaþ kalacak nede ahh aklýmýzda izi kaldý yüreðimizde sevgisi kulaðýmýzdan giren çýkmadý öbüründen üç öðün yemek yerine acý beþ vakit aþk kýrardý dizlerini seccadeye öperdi o tertemiz alnýndan ellerini açtýðýnda Veduda pýt pýt dudaklarýndan dökülürdü dua yattýðýn gibi kalkardýn yataðýndan ben bu kadar ahsýz sýzýsýz uyuyan görmedim daha güzel rüyalar görürdün demezdin esrik bir halce edep tepeden týrnaða Allahýn selamýný vermeden baþlamazdýn konuþmaða hep merhabayla girerdin söze çook sonralarý öðrendim ki benden sana zarar gelmez demekmiþ varlýðýma sebep insan nasýl özledim seni bir bilsen sadece sen bil sen birde alnýný öpen seccâden ... Yunus Ça
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.