Hani insan dalar kimi zaman
Dalarda uzanýr ya bildiði
Ya da bilmediði uzaklara
Bende öyleyim be
Hasret sýzým.
Her dalgýnlýðým
Gözlerinle aydýnlanan
Kokunla mislenen
Sokaðýnda eriyor yalnýzlýðým.
Her adýmýmda kurþunlar yaðdýrýyorum
Sensizlik mubdelasý anlarýma.
Yerlere bir düþüþleri var ki görsen
Göremesin ki..
Çünkü sen henüz geliyor oluyorsun
Sensizliðime.
Kýþ alýþkýný yüreðimin ürkek adýmlarýyla
Arþýnlarken sokaðýný
Hasret bahçelerinden
Bahar kokularý esiyor tenime
Ve;
Hayatýn güzel yanlarýný anýmsýyorum.
Yokluðunda çirkinleþen ömrümde.
O an iþte,iþte o an ben
Sensizliði
Kaldýrým taþý gibi seriyorum yollarýma
Olanca hýncýmla ezip yürüyorum.
Haaa;
Bu sokaða geliþlerimde
Bazen saat gece yarýlarýný vuruyor
Pencerenden her baktýðýnda
Gözlerin çoban yýldýzým oluyor
Ben yolumu görüyorum….
Gülüm ya.bazen o yandan bu yandan
Hüzün köpekleri çýkýyor yollarýma
Isýracaklar güya,.
Çok korkuyorum ha
Yüreðimde biriktirdiðim hasret taþlarým oluyor
Ellerimde
Hani sen varsýn ya bu seferin sonunda
Güzel gözlerine dokunmak var ya gözlerimle
Taþlýyorum onlarý
Merak etme bi þey olmuyor
Kurtuluyorum.
Kurtuluyorum da;
Ölsem be gülüm
Ölsem diyorum
Sensizlik ellerimde
Yine ýslak gözlerimle
Daldýðým yere dönüyorum….
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.