Düþlerimden, ödünç aldýðým umudum. yular gibi boynumda kýrmýzý kýpkýrmýzý..
güçlü rüzgar, öncülüðünü yapmakta kanayan ayaklarýma, karanlýk yollarýmý ikiye bölerek..
bulutun kapkara örtüsüyle ay ýþýðýnda yýkanan eþsiz yüzün, indiriyor kýrbacýný ölmüþ yýldýzýmýn sýrtýna.. . ... ve saçlarým, kaderin ellerine dolanmýþ bile gözlerimden damlayan sen, kumlarda sürükleniyorsun umarsýzca bir kez yavaþlatýyorum adýmlarýmý, ihanetin nankör dudaklarýndan gülüþ süzülürken geceme. düþer yerlere mavim elim yüzüm kan içinde. iki yanýmda üþüyen yalnýzlýðým ruhum .. ........ruhumsa kelepçede.
sessizce aðlar yüreðim gecemin bitiminde gün dökümü baþlar, soluk soluða merhaba derken güneþime . ... ne yaz kaldý ne bahar ....gün be gün solan ömrümde !..
Apsuva..ÝNCÝ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
apsuva Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.