İSTANBUL

Ellerim delik ceplerimde
Geziyorum Ýstanbul’un en ücra sokak aralarýnda
Yaðan yaðmurla beraber yýkýyorum acýlarýmýda
Ciðerlerimden kan tükürüyorum bu akþam
Kan tükürüyorum Ýstanbul’un sokaklarýna


Bir zamanlar sevdiðimi sarmalayan þu kollarým
Þimdilerde serum yemekten delik deþik
Tutmuyor ayaklarým ha düþtüm ha düþücem
Dertlerimi boþalttýðým Üsküdar denizine



Dalgalar vururken kayalýklara
Sanki boðuluyorum ben bu dalga seslerinde
Ve haykýrýyorum sana istanbul
Söyle daha ne alabilirsin ki benden



Yetmedimi hergece
Senin karanlýk akþamlarýnda döktüðüm gözyaþlarý
Odam zifiri karanlýk be Ýstanbul çünkü ben kýrdým
Kýrdým senin en güzel semtindeki bütün sokak lambalarýný



Ey taþý topraðý altýn olan istanbul
Son bir dileðim kaldý senden
Son bir isteðim
Banada üç metrelik bir yer açarmýsýn kucaðýnda
Açarmýsýn Ýstanbul açarmýsýn



**Topraktan geldik elbet yine geldiðimiz yere döneceðiz**



**ARDA’CA**


Sosyal Medyada Paylaşın: