UNUTTUKLARIMIZ (II)
Tamah edip; varlýk ile külfete
Zaman ayýrmayýz neden ahrete
Sanýrýz gidecek bizimle öte
Yoksulu düþkünü “dar”ý unuttuk
Sýyrýlýp topluca benliðimizden
Bir dirhem kalmadý erliðimizden
Halaylar çekildi þenliðimizden
Atam yadigârý “bar”ý unuttuk
Aldanýp `batýl`ýn avanesine
Neon lambalarýn al benisine
Kapýlýp þehvetin cazibesine
Sevgi deryasýnda “yar”i unuttuk.
Umudumuz artýk kaldý þanslara
Milyonlarý döktük þarký, danslara
Sahilleri peþkeþ çektik Hanslara
Bedavadan gitti “kâr”ý unuttuk
Hafiflik modasý ülkemi sardý
Hoyratýn gazelin yerini aldý
Özümde ne gitar ne de pop vardý.
Davulu zurnayý “tar”ý unuttuk
Kutlu davalarý tehir eyledik
Helal sevdalarý zehir eyledik
Agop’la Kirkor’u “Tahir” eyledik
Zühre’nin kavlini “nar”ý unuttuk
Kýrkpýnar baþýnda çayýr erleri
Hayrete düþürür seyredenleri
Hazreti Hamza’nýn yol erenleri
Mertlik meydanýnda “sar”ý unuttuk.
Ne dostluðu bilir ne de tanýrýz
Puþtluk etmek ile ün kazanýrýz
Haram lokma ile palazlanýrýz
Hayayý utancý “ar”ý unuttuk
Yutarýz Ýblis’in sunduðu kartý
Ýmandan edermiþ hileli tartý
Resulüne inan, Âmentü þartý
Yokluk aleminde “var”ý unuttuk.
27.10.2006
Dursun ELMAS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.