sorma bana seni anlatamýyorum gözlerimdeki denizin karanlýklarýný karaya vuran balýklarýn kokusu sarmýþ etrafý.
dilsiz bir korkuluk gibi dikilmiþim gönül baðýma ahh yalnýz kargalar uðrar yanýma bir de uzaktan sahilime vuran kýzgýn denizin köpükleri kargalar gagalayýp lime lime ederler pembe düþlerimi deniz yýkar üþenmeden üstümdeki sen kokusunun aðýrlýðýný ve korkup kaçarlar arkalarýna bakmadan halbuki intikam yoktur lügatýmda bilmezler bilmezler küçük bir kýz çocuðunun elinde tuttuðu pamuk þekeri yere düþtüðünde nasýl içli içli aðladýðýný.
boþ bir bedeni yýllarca ardýmda sürüklemenin yorgunluðu sarmýþ benliðimi ben adým adým takip etmekten býkýnca kaybolan yüreðimin izleri de silindi artýk kurumaya meyilli yaþlý bir akasyayým þimdi dallarýmýn ne bana ne baþkasýna faydasý var güneþi yakalamaktan çoktan vazgeçtim sadece üstüne serildiðim banka gülümserim arada o da zamanýn fiyakasýný sürünmüþ üstüne dýþý parlasada içten içe bir tahta kurusu kemirir iskeletini.
’hasretini’ ’bir karabasan o’ diye kendimi kandýrýp düþlerimden kovalý çok oldu mavi peri diye bir þey de yok biliyorum olsaydý Pinokyo gibi beni de canlý bir insana çevirirdi belki ama þimdi sadece boþ tahta bir kulübe gibi üzerine çizdiðim senli tarihleri okumakla yetiniyorum silinmiyor bir onlar silinmiyor zaman denen kýsýr döngüde baþladýðým noktaya dönüþüm arasýndaki çizgi kýrmýzý bir þeritle kapatýlmýþ hala parmak izlerim her yerde anlatamýyorum bilerek öldürmedim ve bilerek ölmedim o anda ellerim masumluðunu kaybederken kendiliðinden dolandý kelimelerin boðazýna þiir senin yokluðunun ertesiydi bende bitti dediðimde þiirlikten çýkýp can çekiþen bir yavru ceylana dönüþtü ve seyrüsefer halindeki gözlere emanet edildi düþen her damlasý.
istesem de anlatamýyorum ’sevmenin’ çýkýþý imkansýz bir ormanda kaybolmak olduðunu.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.