Þu benliðimi sardý dertler kederler Pusulasýný þaþýrmýþ bir gemi gibiyim Kuruyan derelerden nehirlerden fark sýzým Sensiz bilmem ki neden nasýl yaþarým.
Þu garipliðim yazýldý çok ezelden Umutlarým hiç mi hiç filizlenip yeþermedi. Yüreðim umutsuz talihim her zaman kör. Benliðim parçalanmýþ paramparça.
Ýnsanlardan hep dostluk sevgi aradým Anlamlý gözlerle gözlerinin içine baktým. Yüzlerine bakarak yalvardým bir yudum sevgiyi. Ne çare ömrümde bulamadým gerçek sevgiyi.
Acýlarla kederlerle gecen fani ömrümü Doldurup bir gün bende göçüp giderim Duraksýz kapýsýz bu açýk handan Doðup ta daha sonra ölüp gidenler gibi...
ÝSMET SARPER ÇAKIR EFE
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ismet Sarper Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.