sabah ezanını beklerken

sabah ezanýný beklerken..
þehir vahim bir sessizliðe bileniyor..
ruhlar geçiyor kaldýrýmlardan
günahlarýmdan arýnýyorum dualarým dinleniyor,,
uyumadým bu gece hiç
korktum hep karanlýklardan..

ve ellerimde bir titreme
gözlerim dalýp dalýp bilmem nereye gidiyor..

ne kadar da zormuþ meðer dönüp bakmak geçmiþimize,
dökülüveriyor kaldýrýmlara gözyaþýmýz,sarýlýrken kendimize..

sabah ezanýný beklerken
avuçlarýmda hayallerim,sözcüklerim piþmanlýklar..
gözyaþlarým mý yeþertmiþ ölüme terkedilen çicekleri..

gülüþler ayrýlýkla biten bir roman gibi henüz okunmamýþ
bir yaðmur yaðmýþ da söndürmüþ kalbleri
ama sadece benimkine dokunmamýþ..

sabah ezanýný beklerken
hüzün içinde hayal meyal hatýladýðým yüzün
belki geliþinden çok uzak gidiþim içimde
þimdi güneþ daha yorgun doðuyor sabahlara
bu benim için böyle,belki senin için de..

ve ellerimde bir titreme,
Sosyal Medyada Paylaşın: