Uzun zaman olmuþtu
Yaðmur yaðmýyordu þehrimize
Kuraklýktaydýk...
Ve... hasrettik yaðmura
Dost bellemiþtik yalnýzlýðý
Kalabalýk þehrin tam ortasýnda
Hüzün...
Dilenci çocuklarýn gözlerinden okunuyordu
Sevgiyi ve sevmeyi biliyorduk
Ama... hiç sevilmemiþtik
Ay bize küstü
Güneþ doðmuyordu üzerimize
Karanlýktaydýk
Ve... hasrettik aydýnlýðâ
Sokak lambalarýndan yoksun
Kaldýrýmlar mesken olmuþtu bize
En hücra köþelerde
Ürpertici ve en korkunç yerlerde
Buluyorduk huzuru ve güveni
Gözyaþlarýmýzla yýkýyorduk
Kirlenmiþ dünyamýzý
Hasrettik yaðmura
Ve... yalnýzdýk
Kalabalýk þehrin tam ortasýnda.
Metin Baran
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.