HÜZNÜN SOĞUK ELLERİ

Herþey, küçük yaþta gördüðüm bir rüyayla baþladý
Bir an kendimi karanlýk bir sokakta buldum
Bir ýþýk vardý uzakta, umut isminde
Yalýn ayak koþuyordum, elimde oyuncak ile

Önümü hüzün adýnda biri kesti
Çok karanlýktý, çok büyüktü korktum ondan
Kapattý o uzun boyu, bütün ýþýðýmý

Hiç arkadaþý yokmuþ onun
Birlikte oyun oynayalým dedi
Söz hiç býrakmayacaðým seni
Tut hadi elimi çocuk dedi

Cahildim kandým iþte yalan sözüne
Doðru hiç býrakmadý elimide
Götürmedi de beni, umut denilen kiþiye

Hep yanýmdaydý, bütün anýlarýmda
Bir ev kurdu, içimde bir yerlere
Yaþadý zihinimde, akýlýmýn içinde
Bütün hayatým kötü geçti, o var diye

Olumsuzluklarýmla beslendi
Atmak istedim onu içimden
Büyüktü gücüm yetmedi

Þimdilerde yaþamaya alýþtým
Ben onunla birlikte
Bir rüya daha görsemde
Býraksam onu, o karanlýk kente...

S. AKKURT
Sosyal Medyada Paylaşın: