GURBET AKŞAMI

Gönül hazanýnda devran dönerken,
Gözlerime bir sis konar ansýzýn…
Bir mýzrak ötede güneþ sönerken,
Yýldýzlar tepemde yanar ansýzýn.

Hisli bir karanlýk çöker sokaða,
Sevdalar göç eder hayli uzaða,
Vuslatýn yankýsý yansýr þafaða,
Dileklerim yolda donar ansýzýn.

Ürkek adýmlarla yaklaþýr umut,
Gözleriyle der ki: ‘Haydi beni tut!’
Rüzgârý hapseder insafsýz bulut,
Yelkenlerim suya iner ansýzýn.

Gözlerim kýsýlýr, dalar meçhule!
Kaç mevsim bu hasret, bilmek nafile,
Duvarda asýlý takvimler bile,
Kaybolan yýllarý anar ansýzýn.

Mâsum bir köþede deðiþir nöbet,
Düþüncem buz keser, yorulur elbet,
Yerleþir içime her akþam gurbet,
Bade-i hicraný sunar ansýzýn.

Bülbülün gözüyle ufka bakarken,
Zamanýn nehrinde anlar akarken,
Aþk acýsý yüreðimi yakarken,
Hayaller sýrtýma biner ansýzýn.

Gönül kuþum pusup kalýr dalýnda,
Hatýralar tek dost gurbet yolunda,
Ferhat, Kerem, Mecnun aþkýn ilinde,
Günbeyli sýlaya döner ansýzýn

Sosyal Medyada Paylaşın: