ana rahminden bin bir sancýyla doðarken ölmek neden bu kadar kolaydý bir kurþunla caný veren almasýný bilmez miydi?
toprak ananýn karnýný yýrtarak nice mahlukat çýktý nice rengarenk çiçekler seyretmek bu kadar güzelken bu bitimsiz sancýyý ayaklar altýnda çiðnemek neden bu kadar kolay oldu hep.
yaðmur küskün artýk eskisi gibi camlarý döverek beyaz damlalarýný savurmuyor yüzüme kirli bir kahverengi çalýyor dudaklarý düþtüðü yerde bir leke en kirlisinden.
güneþ þaþkýn bir görünüp kayboluyor bulutlarýn arkasýna annesini kaybeden ve ne yapacaðýný bilmez bir çocuk gibi oradan oraya vuruyor sýcaklýðýný.
dünya döndüðüne piþman arada nefesi týkanýp öksürüyor yer yarýlýyor o anda ’kimse yok mu’ diyen insan sesleri karanlýðý yýrtýyor piþmanlýkla yutkunuyorum biraz daha sarýlmak neden dünya malýna doðarken de ölürken de çýrýlçýplakken insan bu kadar keder giyinmek neden?
neyi pay edemiyorsunuz diyen çýðlýklarým bir dað yamacýndan aþaðýya düþüyor Mescid-i Aksa aðlýyor orta doðu kan gölü bir çocuk ’kara rengini’veriyor polisin eline rengi yüzünde ölüyor ve beyaz tanrý bir kez daha gülümsüyor.
doyumsuz insan aç karnýný sývazlýyor geðirerek aðzý kan kokuyor diþi et.
beyaz tanrý gülüyor ben gülüyorum ya da aðlýyorum belkide gizli gizli göstermeden korku boðazýmdan aþaðý iniyor tek korkum sýra bende mi?
bana dokunmayan yýlan bin yýldýr yaþýyor hala ben neredeyim bilmiyorum yýkýk bir duvar dibinde kurþuna dizildim belkide ya da hapishanede tecavüze uðradým binlerce kez kýlým kýpýrdamadý soluðumu þiirlerin suretine sürdüm onlar kirlendi biraz daha onlar devrildi harf harf hece hece kaðýda ama ben sustum yýllarca.
bir bayrak rengine büründüm hülyalý gözlerim uðruna ölünecek zamaný kolluyor biraz da ben ölmeliyim biliyorum biliyorum ki uðruna ölünecek tek þey gözlerimde tütüyor þeref adýna.
beyaz tanrý gülmekten karnýný tutuyor Kabil Habil’i bir kez daha öldürüyor.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.