Þu gezginin acýsý günceye çivi çaktý Her þeye sevdalýydý ama gören olmadý Hep yitiren bir çizgi sayfaya sýkça aktý Direnerek inandý gülen yüzü solmadý
Alýkoydu zamaný hep denize seslendi Kuþluk vakti uyanýp güneþe mýzrak boyu Aç martýlar mazinin elleriyle beslendi Gece gündüz dolaþtý apayrý yedi koyu
Koyu karanlýklarda dilde ne çok söz saklý Efsunlu bir aþktý o özenerek sakladý Gökten yýldýzlar yaðýp alýnca baþtan aklý Döktü eteklerini gizemi yasakladý
O vakit has bir duygu ona karþýlýk verdi Ýnanasý gelmedi yüreði yalazlandý Sevda bir deniz gibi dalga dalga döverdi Hýrçýn dalgalar coþtu köpürdü beyazlandý
Birden bir el dokundu çalýþ dedi kaleme Aðýr aðýr yürürken uçurumdan sarkýlmaz Sevda yüklü kaðnýný göster dedi aleme Yol alýrken sevgide yarýnlardan korkulmaz
Yetti artýk aþký yaz de ki çeyiz sandýðýn Tekerlekler tek düze çark etmekten yoruldu Söndür þu cigarayý dumanýyla yandýðýn Ýþte sevdiðin kadýn yüreðine kuruldu
Köze düþen bu sevda öyle yaman ve ince Gözledikçe büyüdü daha ne olsun baþka Þu sevi günden güzel sevdiðini görünce Özlem bitecek artýk gerçek sevgiye aþka
Yarým kalan öyküyü çevirirken romana Düþsel bir cömertliðin aksi vurur geceye Aðaran saçlar için isyan edip zamana Bir þiir daha düþtü elli yýllýk günceye
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.