Geçen her günümün baðýrýndan kopan, nice seneler geçtim,
Adý alýn yazýsý olan bahçeme güller ektim,
Biçemedim o bahçenin gündüzü yok,
Gölgelerini görebildim duvarlarda,
Adý kara bir tahtada, Oy havar....
Günlük güneþlik kalbim tülden perde sanki,
Ha yandý ha yanacak, þu büzük bedenimde,
Yüreðimi yüreðine çeken, saray yürekli insanlar,
Yüksek tahtlarýnýzýn, gölgesinde arayýn beni,
Baþaramadým sarayýnýzda oturmayý,
Þu an kaderim oturuyor,
Af ola dostlar, Oy havar......
Bir kaban,
Neler sýðdýrabilirsin ki bir kabana,
Kuru ekmek koyaný gördüm,
Gül çýkaraný, Yüreðini çýkaraný gördüm,
ben ise,
Sensizliði doldurdum ceblerime,
Ve Hala üþüyorum, Oy havar......
Bazý karanlýk bir köþede,
Bazen sadece, sensizliðin kokusu sinmiþ boþ oda,
Sevgilim Kelimesinin yankýlandýðý duvarlar,
Yýkýldýðýmý gören duvarlar,
Kör, saðýr, dilsiz duvarlar,
Ve þimdi yine,
Sensizliðe þahit duvarlar,
Sýrtýmý sývazlayan örtük duvarlar,
Oy havar.......
Cama buðu verip adýný yazdým,
Ýçimde tutamadýðýn sözünü kazdým,
Akþamlar olmasýn kapanmasýn perdeler,
Adýn donsun bu pencerede,
Bana söz verenler nerdeler, Oy havar...
Þehrimin yollarý üklüm büklümmüþ,
Sensiz yürürken anladým, ne uzunmuþ,
Seninle yürüdüðüm her yol düzmüþ oysaki,
Varsýn daðlar olsun uzun olsun yollar,
Sensizim ben, Oy havar.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.