Vefasızdan Kaçarken, Mola Bile Vermem Ben

Vefasýzdan Kaçarken, Mola Bile Vermem Ben

Günahsýz sabahlarda geçirdiðim iç bitti
Çýkmaz sokaklarýnda harcadýðým güç yetti
Külüne yenik düþmem yandýrdýðýn kaç etti
Elimi verdim diye, kolumu kul edemem
Bir vefasýz uðruna, günümü yýl edemem

Tuzunu ýslatmadan, gününe gün katana
Karýnca olamadan, kýþa kafa tutana
Gül dalýna konup ta, karga gibi ötene
Ömre düþ olmayana, özümü kül edemem
Baþa kýþ olmayana, gözümü sel edemem

Hal bilmezin uðruna her gün ölmeye deðmez
Her gece uykularý kýrka bölmeye deðmez
Mendireksiz limana, umman olmaya deðmez
Ölümü bal edene, gönlümü sal edemem
“Ellilik, Yetmiþlik’i”, tutacak dal edemem

Baþ baþa kalmadan da, kýskanmalý saniye
Felek gýpta etmeli böyle seven faniye
Uykumu kâbuslarla kýrka bölen caniye
Langa’nýn b/âdemine, sinemi çöl edemem
Ellerim þakaðýmda, mermeri göl edemem

Kaþlarýma yaslayýp kirpikleri yormam ben
Vefasýzdan kaçarken, mola bile vermem ben
Poliyanna deðilim, cansýz hayal kurmam ben
Toroslarýn Gülü’yüm, ben buyum rol edemem
Vaktin provasý yok, nakdimi pul edemem

Zahide Eskici
Sosyal Medyada Paylaşın: