BİLMEZDİK Kİ...

Sokaklar hoþnuttu çýðlýðýmýzdan
Gülümseyerek izlerdi büyükler oyunlarýmýzý
Þen þakrak türküler söylerdik hep bir aðýzdan
Oynardýk
Hep oynardýk
Çelik çomak oynardýk, top oynardýk, saklambaç oynardýk
Sanki bu sokaklarda biz, oynamak için vardýk
Söverdik de birbirimize
Kavga da ederdik bazen
Sonra barýþýr, Göksu’ya çimmeye giderdik
Küçücük bir göletti Göksu
Dibi görünmeyen denizimizdi bizim
Zararý var mýydý yok muydu bilmezdik ki…

Kýþ geldi mi dam boyu yaðardý kar
Keyiften dört köþe olurduk
Evlerin çatýsýndan atlayýp aþaðýya
Beyaz tepelerin içinde kaybolurduk
Kýzak kayardýk sonra
Kardan adam yapardýk kömürden gözlü, havuçtan burunlu
Bir de atký sarardýk boynuna üþümesin diye
Özenle iliklerdik düðmelerini
Buz keserdi ellerimiz ayaklarýmýz
Dumanlar yükselirdi baþýmýzdan
Ne de çabuk geliverirdi akþam
“Hadi sofraya!” diye baðýrýrdý annelerimiz pencerelerden
Karnýmýz aç mýydý tok muydu bilmezdik ki…

Bayramlar ah o bayramlar!
El öpmeler þeker toplamalar…
Naftalin kokan rengârenk giysilerimizle
Hoplayýp zýplamalar…
Cümle kapýlarý ardýna kadar açýk olurdu kerpiç evlerin
Hangi teyzenin elini öpsek
Baklava börek
Hangi ablaya merhaba desek
Kavrulmuþ fýstýk
Fasulyeyle fal bakan Müslime ebe
Kuþaðýnýn arasýnda çýkýný
Ak sakallý, yanýk sesli müezzin
Adýný hatýrlayamadýðým kýr saçlý þoför
Ýhtiyar dudaklardan dökülen dua:
“Çok yaþa, çok bayram gör.”
En mühimi de ceplerimizde gün boyu biriken harçlýk…
Bir sayardýk:
-On, yirmi, otuz, kýrk…
Döner bir daha sayardýk:
-On, yirmi, otuz, kýrk….
Kýrk, az mýydý çok muydu bilmezdik ki…

Ahmet KÖKEN

Sosyal Medyada Paylaşın: