HAYALLERDE YAŞASAK

Ne güzel olurdu yaþasak hayallerde,
Hiç aðlamazdým böyle hüzünlü gecelerde.
Üzülebilir mi insan hiç kendi hayalinde?
Ne güzel yaþardýk seninle geçip giden günlerde...

Ne sen beni üzerdin , ne de ben seni
Yuvamýzý kurunca çocuðumuz olurdu.
Ýlk yavrumuz kýz olurdu bolca kitap okurdu.
Üzülme hayal deðil mi? yarýnda olur abisi.

Sabah evden çýkanca giderdik afrikaya,
Tüm açlarý doyurur acýkýrdýk birazda.
Karnýmýzý doyurup uyurduk sarýlýnca...
Öper uyundýrýrdýn beni sabah olunca.

Hayal deðil mi iþte paramýzda olurdu...
Eve gelirken sana hep çiçekler alýrdým.
Yapraklarýn üzerine senin adýn yazardým.
Seninle yuvamýz mutluluðu bulurdu.

Ayrýlýk kelimesi eskilerde kalýrdý.
Mutlu olmak isteyenler adýmýzý anardý,
Nazar deymesin diyede dualar da ederdik.
Ah hayaller gerçek olsa nasýl sevinirdik?
Sosyal Medyada Paylaşın: