çocuksu gülümsemelerim kaldý geçmiþimde unuttuðum insanlar özlemim oldu umut ettikçe ben mutluluðu meðerse kalbim dünlerimden nede çok yaralar almýþ
zaman denen meyhanenin içkisi hep keder ve ziyanmýþ kan kusturan hayat ödettiði bedellerde yedirdiði içirdiði harammýþ benmiyim þu koca alemde hep yolunu kaybetmiþ alýn yazgýsý bedbahtmýþ yalnýzlýðýn sonu bu dünyada karanlýk yollarda özlemin adý vuslatmýþ
zaman zaman bekledim ben , hep ümit etmeyi zaman zaman kaybettim benim dediðim her þeyi bilemedim o en güzel çocukluðumun deðerini oysa mutluluk denen þey ,çocukluðumun oyunu saklambaçdaymýþ
uyandýkça ben , oyuncak olmuþ tüm sevdiðim insanlar oynanan bedenlerde meðerse sevda denilen þey özü olmayan yasaklanmýþ meyvaymýþ bir yalana kurulan musibet anladým ki bu dünyada , her an ruhumda dolu dolu isyanmýþ......
þair ceylan c.yýmaz .. Sosyal Medyada Paylaşın:
CEYLAN 17 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.