Sen sensiz beni hiç tanýmýyorsun, Ben seni bekleyen bayramým Çocuk. Burulmuþ dudaðýn bana küsmüþ gülüþün, Anýlarý bir baþýna taþýyamazsýn Çocuk.
Senin saçlarýnýn her telinde bir telaþ, Bense artýk yorgunum Tomurcuk. Dünya kar gibi beyaz, dünya kar gibi yalan, Büyümek dediðin, istedikçe hayal kýrýklýðýdýr Çocuk.
Sesimi duyurmuyor, kalbindeki hengâmeler, Oyununu bitir de gel artýk muþtuluk. Gördüðün yere kadar deðil uzaklar, Uzaklar bazen yanýndadýr Çocuk.
Karakterimde senden bir ifade, Güneþ’in batýþýný izlerken þaþkýným Biricik. Sen düþsen ben kanarým, Üstüm baþým periþan oldu Çocuk.
Aynanýn karþýsýna geçip aþký süslersin, Gözlerin gözlerim olup kendini seyreder rakik. Bayraðý çiçeklerdir sevgimin, Papatya tacýný, saçýna bir gün takarsýn deðil mi Çocuk?
Sefa MERT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Mert Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.