uzandýðý yerden ayaða kalktý Zeus kýzgýn bakýþlarý dünyayý taradý eline bir tutam yalnýzlýk geldi...
insanlýðýn gözleri kan yürekleri taþ Nuh peygamber gemi yapma telaþýnda yine.
bir zeytin dalý havayý yýrtarak düþtü ayaða doðu kan gölü elleri annesinin kanýna batýk bir çocuk aldý yerden batýya fýrlattý son nefesinde hala fýrlatýldýðý noktada duruyor ne bir adým geri ne de ileri.
denizler tanrýsý poseidon mültecinin elinden tuttup içine çekti nefesi höpürtedi batan gemilerden çýðlýklar kulaðýna asýldý bir sineði kovar gibi elini salladý mülteciler karaya vurdu.
bölük bölük toplandý insancýklar toprak anaya sýðýndý sýðýndýðý yeri önce ýsýttý sonra talanlara baþladý tanrýçanýn göðüslerinden kanlý cerahat fýþkýrdý en çok çocuklara bulaþtý.
bir adam sarayýnda uluyordu rengi siyah rengi beyaz rengi kýrmýzý rengi alabaþ bir köpek ’yetmez’ diyordu vampir diþlerini göstererek.
insanlar tüm yüzsüzlükleriyle toplanýp gittiler insanlýktan.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.