Yar... Ne söylesem Annem ve babam Tepki vermiyorlar Garip bir endiþe içinde Gözlerime bakýyorlar Kimi zaman Sen daha iyisini bilirsin Diyerek susuyorlar Her ne hikmetse Ayný hayatý benimle Birlikte yaþamýyorlar Kendi dünyalarý içinde Kaybolup gidiyorlar, Hüzün ve hicranla Nefesleniyorlar Bu durum karþýsýnda Ýçim acýyor, Bir þeyler yapmak istiyorum Hiç fýrsat vermiyorlar Yeter ki sen oku Ýstikbalini kazan, O bize yeter, En büyük iyiliktir Diye gönlümü alýyorlar Ayný lisaný Ve ayný zamaný Yaþadýðýmýz halde Niçin bu kadar Sabýr ve tahammül Ýçinde davranýyorlar Duyduklarý Ezan sesiyle irkiliyorlar, Sanki o an Kendilerinden geçiyorlar, Sessizce gözlerinden býrakýyorlar...
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.