Uçsuz bucaksýz bir nehir gibiydin.
Akýyordun....
Durdurulmasý imkansýz.
Korkutuyordu bu çaðlayýþýn beni.
Kumdan kaleler örüyor,
Bentler koyuyordum ,
Her gün önüne.
Sense yýkýyordun her gece.
Sabah gözümü açtýðýmda ,
Silkintilerinle uyanýyordum.
Denize ulaþmak istesemde,
Havzalarýnda,
Kapalý kalýyor,
Girdabýnda kayboluyordum..!!!!
Seda Karakaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.