Hastayým, derdine düþtüm de yine
Derin aðrýlar, yüreðimin her zerresinde
Ellerim, kollarým yanlara düþüverdi de
Ne yana gideyim bilemiyorum.
Bu gece de yine nöbetlerdeyim
Onulmaz acýlar içersindeyim
Bilmem ki ben seni ne diye belledim
Sevginden bir türlü vazgeçemedim.
Resim mi zannettin bilmem ki beni
Bu bir insan sen görmez misin ki
Sanki bir taþtan duvarmýþým gibi
Ben de etten kemikten bir caným bil ki
Yüzüme uzun uzadýya bakarsýn da
Hiç dikkat etmezsin duygularýma
Sanki bakarsýn güzel bir tabloya
Sen baktýkça benim caným yanýyor oysa...
Perihan METÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.