ŞİMDİ SUSMAK...

Susmaksa eðer kaderim susarým sana
Belki bir tuz miktarý acýtacak kadar yara
Ýþte tam þurada, sol yanýmda
Susmaksa
Þimdi acýya gözyaþý akýtacak kadar zor…
Susmak belki bir çöl ortasýnda
Bir seraba koþmak gibi
Görüp de durmak, koþmamak…
Ve susmak…
Bir damla suya muhtaçken
Ellerinden gelen
Þimdi susmak
Her þeyi serap sanmak
Seni, ellerini
Bir an kaybetme korkusu taþýmak
Uzatamamak ellerimi
Ve koþamamak sana
O sonsuzluða kadar kaybetme korkusuyla…
Susuyorum ya hani
Sana, seraplarýna
Koþamýyorum ya hani sokaklarýna
Mesela, korkuyorum ya kaybetmeye
Hepsine susuyorum iþte sebepsizce
Susuyorum…
Gelsem belki uyanýrým bu rüyadan
Kaybederim belki ellerimi uzatýnca seni
Sevgine kavuþacaðým seraptan
Gelsem…
Belki saatlerde durur zamansýzca
Gitmezsin, kaybetmem belki öyle olunca
Ama þu korku var ya…
Susuyorum iþte.
Ne dersen de
Ýster korku, istersen kaçtýðým için de
Ama gelemiyorum iþte
Adým atamýyorum bu uçuruma
Sanma ki susuyorsam bitiyor her þey
Öyle bir yangýn var ki sol yanýmda
Ne kadar sussam da geçmiyor hiçbir þey
Geçmiyor iþte, gelmiyor da
Bende susuyorum zamansýzca
Bütün zamanlarýn inadýna
Susuyorum þimdi
Hiçbir þeyden korkmamacasýna…

Sosyal Medyada Paylaşın: