Aþký elleyip,
Yüz sürüp, kaçarmý insan,
Hislerini sarmalayýp, gömermi insan,
Aþk kalbin çocuðudur,
Çocuðundan kaçar mý insan...
Sever tabiki...
Kalbe telden örgü vurulmaz,
Buzdan bir zemine,
Sýcak yürek kurulmaz,
Þevkatten temeli,
Harcý sevgi olmalý aþkýn,
Olacaktýr bu deneyiþ,
Fýrtýnalar, boranlarda bozamaz...
Nefret ile kapattýðýn, eski çekmeceleri,
Açarsýn belki bir gün,
Aþka dokunduðun ellerle,
Solmuþ bir yüz görürsün,
Sertçe vurup kapatýrsýn sonra,
Ne gerek vardý ki hatýrlamaya,
Zamanýn vurduðuna,
Niye vururki insan....
Çekmecede eskitilen mazileri,
Tekrar canlansýn diye,
Nasýl yaparki insan,
Baþka baþka yüreklere serpiþtirip,
Yaz yaðmurlarýna býrakýrmý insan,
Býrakamaz býrakmamalý,
Ne mazinin canlanmasý umuduyla,
Ne uzaðýn doðasýyla,
Nasýl yaþama tutunurki insan,
Acaba..
Tekrar severmi insan,
Severken mazilere,
Tekrar dönermi insan..
..........RoJVaN CiHaT..............
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.