RÜZGAR

Gök yüzünü elime alýyorum,
Üflüyorum fýrtýnaya,
Ayaðýmýn altýndaki topraðý fýrtýna yapýyorum,
Onlar etrafýmda dönerken,
Ben uçuþan saçlarýmla baþým gök yüzünde,
Buradayým diyorum,

Sonra içime dönüyor her yolum,
Küçük bir çocuk gibi aðlýyorum,

Aðlarken kahkalarým yankýyla gök gürültüsüne karýþýyor ve ayaða kalkýyorum yürüyorum,

Sonunda güneþ çýkýyor karþýma bir müddet ona bakýyorum ve…

Parmak uçlarýmdan akan nefreti durduramýyorum gözlerim renkten rende giriyor korkmuyorum,

Ayaklarým yalýn yürüyorum,
Tozlarý nefes nefes çekiyorum içime,
Çimenler teker teker sarý renge bürünüyor,
Ve ben…

Baðýrýyorum…

Her þey ellerimde ama sen yoksun…

Daðýtýyorum hüzünlerimi sana meydan okuyorum,

Çýk karþýma evet doðru senden korkmuyorum,

Betonlar bile karþýmda diz çöker gibi yýkýlýyor tuðla tuðla,
Ve onlarý kum gibi çiðniyorum,

Ýlk defa baþ rolde ben ne yapsam ölmüyorum,

Uçurumlar geliyor önüme merdiven çýkar gibi aþýyorum,
Elimdeki kurumuþ göz yaþlarýný salýyorum,
Unuttuðum bir þey yok seni artýk hatýrlamýyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın: