Yarýn sana gelince, bakma sakýn gözlerime Belki yalan söylerim , inanma sen sözlerime. Yalnýz ben konuþayým, sakýn cevap verme sen, Ýstersen hiç bahsetmem geçmiþ günlerimizden.
Saçlarýnla oynarken kýzarmasýn yanaðýn Sakýn bana bakarken titremesin dudaðýn. Sessiz sessiz akmasýn sakýn o göz yaþlarýn, Sakýn ha..! Daðýlmasýn baðladýðým saçlarýn.
Hiç kendini zorlama bir þey söylemek için, O güzel temiz kalbin, yanmasýn için için. Ayrýlýk busesini alýrken ben söylerim, Kulaðýna eðilir, sana “ELVEDA” derim.
O anda ruhlarýmýz acý çekip inlerken, Gözlerimiz konuþup, kalplerimiz dinlerken, Baþýný göðsüme koy, bir an öyle kalalým, Sonra bir þey demeden, sessizce ayrýlalým.
Abdullah Soylað / 1962
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullah soylağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.