SİLAHLARA KARŞI KALEM ÇEKER HAYATIN:

Ömrümüz, en alçak pusularýn saklandýðý;
bozgun ve herkesin piþmanlýðý...
ömrümüz, yorulmuþ ayrýlýklardan..
açýk kalmýþ bir yara, vakitsiz ve çok geç...
ömrümüz, hüzünlü ve yenik... öyle eksik ve yarým kalmýþ aþklardan geriye...
ömrümüz, sonbahar yüzlü bir kadýnýn saçlarýna dolanan..
kederi büyüyen ve sýcaklýðý üþüyen öksüz bir çocuk kalbi..


Yeter!
’aç göðsünü ve konuk et beni sýcaklýðýna..’
çünkü, kimsesiz, soðuk ve esmer bir akþam üstüdür bizim ömrümüz...


I


Uzaklýðý s/aklayan ýsrarlý adýmlarla bir meçhulün yolcusuyuz...
acýyla kutsanmýþýz uzak manastýrlarda!
biz yalnýzlýðýn evliyasý, kalabalýðýn þu yalan avuntusunda...

/ Kim bilir, ’kaç bin ýþýk yýlý’ uzaðýz kendimizden;
yazgýsýna yenik bir hayatýn buruk tadýnda.../

Ve iþte hayat, yýllarýn anýsýz avlusunda
bir tebessümün bile payýmýza düþmediði!

II

Aðlamaklý þiirlerde yetmiyor acýyý anlatmaya
bu yüzden herkes ölüme rengini verip, kendine yeni bir pusu kuruyor
ve günlerin paslanmýþ yüzünde bayat bir hayat gülümsüyor...


III

Görüyor musun?
kavalý susturulmuþ çobanýn;
sütü gasp edilmiþ koyunun
geceye baðdaþ kurmuþ eþkýyalar
upuzun yürümüþsün ýssýz ve bir baþýna
ardýnda puþtlar yürümüþ...

yürüdün;
düþlerini düþürdün
göðsünde bir yer açtýn;
göðsünde seni hükümlü kýlan sevdalara...


IV

Silahlara karþý kalem çeker hayatýn
gözyaþlarýnla kendini yeniden yaratýrsýn
yalnýzlýk senden beslenir, sen yalnýzlýktan..
insanýn korkunç ve uzun sessizliðinde
sen düþersin anlam kazanýr uçurumlar
kimse fark etmez, hangi sancýyan þehirlerde yudumladýn acýyý...

Silahlara karþý kalem çeker hayatýn;
’içinde her sabah bir deniz, her gece bir çöl boðulur’
þarkýlara daðýlýr notalarýn, bulvarlara yaralarýn...
hepsi hepsi bir ömürdür kullanýrsýn;
senin gök/yüzün yaðmalanýr, içinde kuþlar üþür
yine de hayatla uzlaþamazsýn...

Sen gerçeðin parmak izi
ateþini çaldýðýn eski bir aþkýn yangýnýndan
kendini unuttuðun avlulardan, bitmeyen voltalardan...

/ Yoktu kimseye vereceðin - yoktu þiirden baþka bir þeyin.../

V

-Bakmak görmek deðildir..-
baktýn da görmedin orada, o aþkýn enkazýný

Bir tek sen gördün oysa, denize kusan o kadýnlarý
azalan umutlarý, çoðalan isyanlarý
altüst olmuþ heder hayatlarý
kentlerde kýrsal yalnýzlýklarý!..

Ýhanetle el ele tutuþanlarý
el ele arsýz ve azgýn bir þehveti tutuþturanlarý;
ve þarkýlarý paramparça orospularý...

Bir sen gördün, kanamalý yasalarý
günleri ihanetle, kiri - kirle yýkayanlarý
doðru yanýtý, yanlýþ sorularda arayanlarý...


- Birdal Erdoðmuþ - -

Sosyal Medyada Paylaşın: