UÇURUMUN UCUNDA
Uçurumun ucunda çaresiz bir beden
Acýdan mý yoksa yaþanmýþlýktan mýydý
Anlam veremediði çaresizliði
Uçurumun ucundaki çaresiz bedenin
Yüzünden okunuyordu arayýþ içinde olduðu
Tek mutluluðu ,tek sýðýnaðý buydu
Büyük bir bilinmezliðe meydan okurcasýna
Arýyordu kendini uçurumun ucunda
Düþünceler kamçýlarken beynini
Her þaklayýþta buluyor cesaretini
Atlamayý düþünüyor belli
Uçurumun ucundaki çaresiz beden
Korku esir aldý yüreðimi biran
Prangalara vurulmuþ sanki ellerim
Hiç bir þey yapamýyordum
Uçurumun ucundaki çaresiz beden için
Býraktý kendini büyük bir boþluða
Asýlý kalmýþtý sanki bu boþlukta
Ölüme bir türlü kavuþamamanýn acýsýyla geldi aklýna
Nevton, uçurumun ucundaki çaresiz bedenin
Açtým gözlerimi baktým saatime
Bekleyenim var benim gitmem lazým
Sen bekleye dur .gelirim yine
Uçurumun ucundaki çaresiz beden
*POYRAZ*
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.