sýkýca yumdum gözlerimi
uzaklara uzayýp giden ýssýz raylar gibiyim
hadi geçip git kara tren misali bu sevdanýn üzerinden...
yýrttý içimdeki aþka dair tüm serseri sözcükleri
adýný ulufe daðýttýðým gözlerimi kör eden çýðlýklara...
kentler yýkýldý ardým sýra
ben gemileri yaktým terk edince gökyüzünü yýldýzlar...
eksik þimdi her söz
her dokunuþ...
þimdi sende kapat gözlerini
ayrýlýða dair son bir kaç mýsra okuyacaðým
gün gelir sessizlik en büyük ihanet olur
gökyüzüm dürülür sensizlik kýyametim olur kopar da...
dört duvar virane olurda
baykuþlar tüner gülüþlerimizin saçaðýna
iki damla göz yaþý kiralarým
senin adýna sevinçlerime feryat figan aðlasýn diye...
koca çýnar gövdesine kazýlmýþ
þimdi iki sessiz harften ibaret kýsa bir öyküyüz
baþkasýna belki de sonu bilinmez bir masal...
susmanýn onuruyla
ellerim ceplerimde geçtim
balýkçý kasabasýnýn çamurlu dik sokaklarýndan
son kez vurulduðum yerden þimdi gözlerimi yumup sessizce ölüyorum...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.