MAZİMDEN UTANIYORUM

Geçmiþi sildim dostum, gömdüm derinliklere
Utancýmdan anýlarýmý anlatamýyorum
Kapattým yüreðimi, o sahteden sevgilere
Nefretimi bile söylemeye utanýyorum...

Kocaman bir ömür verdim dostum yaranamadým
Umutlarýmýn celladýydý söyleyemiyorum
Yarým asýr dile kolay, yalnýz ona baðlandým
Celladýma bile küfretmeye utanýyorum...

Umutlarým bitti dostum, bir yetimden farksýzým
Ezik gezmektense, bu memleketten gidiyorum
Her acýya eyvallah’da, sol yanýmdaki sýzým
Acýsý çok þiddetli, demeye utanýyorum...

Kader böyle yazýlmýþ dostum, ne gelir’ki elden
Yetim kalmýþ umutlar, yas tutmaya gidiyorum
Ne kaldýysa geride, hani o depremden Sel’den
Toparlayýp bu evden, gitmeye utanýyorum...

Ne aldýysa aldý dostum, gitti habersiz benden
Her þey helal olsun’da, ne kin’i vardý ömrümden
Oysa hiç ödün vermedim, Ar’ýmdan þerefimden
Onurumu kýrdý, anlatmaya utanýyorum...

Yarýn yolcuyum dostum, no’lur hakkýný helal et
Hep la’havle çektim bahtýma, dedim’ki sabret
Sende hep derdin.! þükürlerle buralarý terk et
Edecem etmeye’de, mazimden utanýyorum...

Yalvarýrým sana dostum, baþkasýna anlatma
Örtelim üstünü, yoksa dokunur vicdanýma
Olup biten her þeyi, havale ettim hak’kýma
Ne kadar gizlesekte, mazimden utanýyorum...

Cemal ÝNAN

Sosyal Medyada Paylaşın: