Çiselerken hüzünler yalnýzlýk sokaðýna Hüzünün makamý bestelenir dudaklarýmda, Öylece Ýçim burkulur, gözlerim dalar; Adým adým gerilere götürür beni, ileri atmak istemem daha adýmýmý, geride kalan adýmýmýn izlerini seyrederken.. ve; Karanlýk ve uzun tünelerden geçerim, ayaklarýmý sertce vura vura, haykýrýrým öfkemi ayaklarýmdan.. sonra; Acýyla Bir ide oturur içime, belki bir kaç günlüðüne! belki uzun bir an kalýcý, Dertleþir beynimle; acý mýrrasýný yüreðime döke döke, fal tutturur i mgelerim’e.. ve;
Yine bir Sevgililer günü;
Bir elimde dürbün, Bir elimde çiçek Ben yine uzun senelerdir bildiðim o þarkýyý söylüyorum.. Yudum yudum mýrra’mý yudumlayarak.. ve