Rüyalarým sardýðýndan beri korkuya Bir daha gözlerimi kapatmadým Karamsar tek gerçek dudaklarýmda Sustum konuþmadým Dudaklarým titrek bir aþkýn alacasýnda Söküp atamadým Bir daha geriye de bakamadým
/
Kara bir parça toprak deðil hafýzamda. Kara hatýra, Kara gün, Ve belki de kara aþk. Adým da kara, Büyük adam olup, büyükçe haykýramadým zamana
/
Sindim en kuytu köþelere Sarmaþ dolaþ âþýklar geçti önümden Öldürdüm Hem de hiç korkmadan Sarmaþýk arkasýna saklandým Soyundum Umuda yaslandým Acýkmýþ gibi hayat týrtýkladým Yapraklar soðuktu Ayaz vurdu
/
Üþüdükçe ölüm sustu, Yaþamak susadý, Deli gömleði giydi yalnýzlýk. Sýký sýkýya arkadan baðlandý elleri. Dönüp de açamayacak, yani aþk silmeyecek hiçbir þeyi…
e...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Otranto Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.