Güneþ battý, iþte oturdum yine yalnýz,
Hâyal içinde koydum baþýmý ellerime.
Etrafta çýt bile yok, kederimle ben yalnýz,
Yapayalnýz otururken sen geldin düþlerime.
Bu karanlýk gecede tek sendin arkadaþým,
Dertli saatlerimde yine sendin sýrdaþým.
Yýldýzlar gökyüzünden gülüp gittiler bir bir,
Yanýmda sandým seni, siliyordun gözyaþým.
Üþüyen ellerimi ellerine almýþtýn,
Gözlerin gözlerimde mutluluða dalmýþtýn.
Sesini duymuyordum, gözler konuþuyordu,
Bakýþlarýn ruhumu nasýl da okþuyordu.
Yine yaþadým bugün mutluluðu seninle,
Oturdun saatlerce býkmadan sen benimle,
Þu bir kaç saat bana sanki hayat vermiþti,
Nihayet kýrýk kalbim muradýna ermiþti.
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.