Ben gülmem artık
Görmediðim o gün kara baðlardým,
Gönül çeþmesiyle sana çaðlardým,
Yol vermeyen daða çatar aðlardým,
Daðlar yol verse de, ben gelmem artýk.
Düþtüm bu gurbete, burda kalýrým
Bir köprü altýnda mekan bulurum
Cehennemi bile göze alýrým
Cennetim olsan da ben dönmem artýk
Garip elde gazel döküp solmuþum
Dokunmayýn bana fena dolmuþum
Tebessümü bile haram bilmiþim
Soytarým olsan da ben gülmem artýk
Günahým neydi ki karþýma çýktýn
Ben can dedikçe sen canýmý yaktýn
Mert yüreðe namert kurþunu sýktýn
Mücevher olsan da ben almam artýk
Altay’a tövbeler edip gelsen de
Acýlar içinde her gün ölsen de
Feriþtahýn öz evladý olsan da
Ölürüm yanýnda ben kalmam artýk
Cevdet Altay30.11.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.