EY DELİ GÖNÜL
Coþtu gönül, coþtu gönül,
Coþtu coþtu, taþtý gönül.
Önce fýndýk kabuðunda,
Ummanlara taþtýn, ey deli gönül.
Eþref-i mahluk insana,
Bir bakýþý, bin cihandýr düþmana,
Bir zincirde ben vurayým üstüne,
Havalara uçma, ey deli gönül.
Sen sefaný, ben cefamý çekerim,
Bir ömür olsa da yine beklerim.
Bunca zaman, sana yetmez sözlerim,
Rüzgarýn durdu mu, ey deli gönül.
Bunca zaman gizledim, alýnýrsýn sözüme.
Sana olan ahvalimi, diyemedim yüzüne.
Yeter artýk, sen de gel dön, özüne,
Gönülden seveni bul, deli gönül.
Nevin KORKMAZ
30/11/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.