Şiir, O...

Þiir var huzur veren sakin ýrmaða benzer
Akarken usul usul gel de biraz durul der
Ýnce ince iþleyip dokundururken yer yer
Hoþgörü yataðýndan tevazuyla akar o

Þiir var deli dumrul düþürürken uçurur
Pervane kanadýnda duygularý savurur
Geceye benzetirken güneþiyle kavurur
Öyleki yaðmak için gürleyip de çakar o

Þiir var sele benzer bentlerini de yýkar
Avazýnýn þiddeti gökyüzüne de çýkar
Önüne geçmeye gör ümüðünü de sýkar
Hak huhuk hak getire gidiþine bakar o

Açýldýðý nisbetce akar ya musluktan su
Kimi doldurur tasý kimisi örter pusu
Þiir var Yunus gibi muhabbetten dokusu
Aþktan alýr da demi gönülleri yakar o

Þiir; þaire sanat acemiye muðlaktýr
Aþýðýn kalemiyse; özü ak sözü paktýr
Duygulara ne tatlý ne de güzel uðraktýr
Koðuþlanýp sinede nefse çelme takar o

28 Kasým 2014

Sosyal Medyada Paylaşın: