“... artýk beni daha net görüyordu. Ýyice süzdü. Düþünceli ve sakindi. Ama her þeyi anlamaya çalýþan bir ruh hali vardý. Odaya benim için geldiði belliydi. Çünkü bana odaklanmýþtý... Bu yüzden mutlu olmuþtum. Sanki ona gideceðimi anlamýþ ve bu yüzden uyumamýþtý. Saat gecenin yarýsýný geçmiþti bile. Beni beklediði her halinden belliydi. Çok sevinmiþti. Ama korktuðu için mutluluðunu gizliyordu. Bunu, gözlerinden anladým. Çünkü bu yüzden gitmiþtim; onu anlamak, görmek ve sevmek için...
Sessizlik içinde bir süre bakýþtýk; gözlerimde gülümserken, Aynasýnda ben vardým... Sevgimize engel, Ýnsandan kahpe kelepçe olsa da; dokunmadan seviþmemiz vardý..
hidayet pehlivan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hidayet Pehlivan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.