Yalnýzlýk; Hayatýmda, acýlarla karýþýk Gönlüm ona müptela, ruhum ona alýþýk. O sensiz gecelerde, senden kalan yalnýzlýk, Ýçimde son baharýn meltemi kadar ýlýk.
Yalnýzlýk; Sonsuzluðun ruhumda en derini, Yalnýz sen doldurursun, bu boþluðun yerini. Karanlýk gecelerde, gözümde bir damla yaþ, Þimdi yalnýzlýk beni, avutan tek arkadaþ.
Yalnýzlýk denen korku, seninle avutulur, Seninle hatýrlanýr, seninle unutulur. Ben onu unutsam da, O beni yine bulur, En güzel günlerimin adý “Yalnýzlýk” olur.
Abdullah Soylað / Ýstanbul-1963
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullah soylağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.