Ey Hu!

yaðmur merhametini aðaçlara gösteriyordu
biz ýslanýyorduk
herbirimizin ruhu orman
bilinmiyordu neden yaþam

ellerimiz patika arayan þiirlere aç
yeryüzüne uzanýyordu kaygýlý durgun
kafaný kaþý týrnaklarýný ye gözlerimiz karanlýða alýþtý
epeydir iyi deðiliz çokca hýrpaladýk kentleri
yanyanamýz hep ürkek

unuttuk mu kapýlar vardý gülümseyeni ömre alan
ey hu! ayný masala inanan dünün altý bezli bebeleri
tarihte bir ayrýntý gizli
hatýrlamak zorundayýz çeliþkiyi
gebermek bu günlerin öbür adýdýr
bir tutam gereksiz öldüremez i mgeyi

ey hu!
beni uyandýr seni bulayým
seni uyandýrayým söylediklerimizi yapalým
yaðmur ormana deðince, seninle
daha körpe daha hür
sensiz hiç bir þey yapamam
þiirlerimi kýþkýrtýrým kahrolmaz ki tatminsiz yaþam
çürümeden cumartesiyi seven düþünce
yankýmýz mesut bir yolculuða çýksýn
hiç ölmemiþ gibi Elvan
ruhumuzun dibindedir yenilmezliði olan

ey hu!
düþünmesi bile yetti öpesim geldi denizi


heyhat!
daha duracaksan
Allah yardýmcýmýz olsun
yaktýðýn sigarayý yaðmur söndürsün...












Sosyal Medyada Paylaşın: