Aðlýyorsun ey gönül, neden hep için için.
Bin bir türlü dert ile, yalnýz kaldýn hep niçin.
Mahkûm ettin kendini, bizi yaktý yaratan.
Sol tarafým sýzlýyor, gönlümdeki yaradan.
Neden tüm hayatýný, özlemle geçirdin sen.
Neden bunca ömrünü, hasretle bitirdin sen.
Usandým bu dünyadan, fýrýldak olmuþ fýrtýk.
Ýçimiz param parça, insanlar olmuþ yýrtýk.
Sýzýn dinmiyor artýk, kalbimdeki kamadan.
Dikiþ tutmuyor artýk, gönlümdeki yamadan.
Götüremem ey gönül, bunca aðýr zilleti.
Sen kendi haline yan, býrak artýk milleti.
Kimseler duymaz seni, içindeki isyaný.
Býrak gitsin illeti, býrak gitsin nisyaný.
Ali Dere ( Derebey)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.