Bir zamanlar bir öðretmen vardý Elinde tahta bavul, boynunda kravat Gönlü yaylalar gibi geniþ ve ovalar gibi rahat Üstünde mavi gök, ayaklarýnda yaðýz toprak Yollarý uzun, yollarý tozlu, çamurlu, sararmýþ yaprak ve kývrým kývrým bir dað köyüne akardý … ………………………………………………………. Köy çocuklarý çalý dibinde açmýþ kýr çiçeði Bakýþlarý temmuz güneþinden daha sýcak, Dað baþlarýnda, engin bozkýrlarda okullar vardý kucak kucak Þenlenirdi yurdun kurdu kuþu, börtü böceði Yokluk vardý, yoksulluk vardý Fakat bacalardan duman deðil sevgi çýkardý… ……………………………………………………… Teneke soba etrafýnda ýsýnýrken çocuklar O kara tahta baþýnda çoktan derse baþlardý Ne kara kýþa, ne esen yele aldýrýr Köyün yaþlýsý, genci, delisi, akýllýsý, kedisi, köpeði Öðretmen geçerken bir selam atardý… ………………………………………………………….. Bir zamanlar ne öðretmenler günü vardý Ne yaðlý ballý sözler , ne beþ yýldýzlý otellerde yemekler Ne dalýnan koparýlmýþ karanfiller, güller Yalnýzca dupduru saygý vardý, sevgi vardý… VELÝ AYKAR 24/11/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Veli Aykar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.