tün gün pervaneyiz gül ve dikene berdevam þems doðuyorsa iblisin gemisi yüzüyor diye mi namertler dönsün dönebildiði kadar pervasýzca namussuzca tüm büyüler musa’nýn karþýsýnda kayýp deðil mi zaten varsýn savaþ etiði ihlâl edilsin diledikleri kadar onlar söz gemisini yürütsünler...
çevirsin dikenli teller hudutlarý mühürlü olsun gözleri, kulaklarý, lâl dilleri gökyüzü ve martýlar yeter bize ve masmavi deniz...
sizin olsun gökyüzünü dolduran kara bulutlar nasýl olsa yaðar yaðmur, güneþ gülümser toprak kokusunda yeniden doðarýz biz sizin olsun çaldýðýnýz ne varsa hepsi karun gözlerinize armaðan...
ins ve insan denizinde balýklar kim kim bu avcýlar ? alçaklarýn ellerinde býçak kur’an ayetleri utanmadan dillerinde her yer bozulmuþluk her yer nifak deðerler hani nerde !
hiç uzak sýnýrlara çýkmam içimize battýkça yaný baþýmýzdaki komþu, akraba, tüm efrada taziyemiz biz yine ezgilerimizi söyleriz...
adem’in ilk neslinden gelmiyor mu aþk ve nefret ki adem’in aþký yeter bize cennet’ten vazgeçercesine havva için elma sadece görünen sebep aþký bilen için... varsýn gülsün gülebildiði kadar iblis ne büyük aþk o cenneti cennete deðiþmek...
son nesliyiz adem’in ezgimiz bitmez hiç yine de umuda, aþka inanýrýz ve ALLAH’a... inanmak istiyorum insana ins’an þarap olduktan sonra eskimekten kim korkar ki sen de susma biz hiç susmayýz ses ver s u s m a !
Sosyal Medyada Paylaşın:
e d i b / a h m e t Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.