sesinde aðýt kokan naðmeleri dudak ucuna gizleyip ’’nasýlsýn’’ diye sorma bana yalanlarý giyinip yüzüme iyiyim demek için her bir harfin altýný iki kere çizmek zorunda kalýyorum.
giderken kendine iyi bak demiþtin ya hani iyi bakýyorum merak etme.
her sabah aynanýn karþýsýna geçip iþte seni terketti ama yaþam devam ediyor ’’gülümse’’ hayata diyorum buz tutan ellerimi kirli saçlarýmdan geçirip ellerinin kokusunu yok etmeye çalýþýyorum yýkamak için o takati bulamadým henüz.
iyi bakýyorum kendime vesselam hiç bir eksiðim yok sen hariç.
görmediðim her gün kan kaybediyor gözlerim umursamýyor pozlarýndayým her gece baþka bir mekanýn kapýsýný aþýndýrýyorum kahkahalarým dýþ kapýnýn mandalý elini dokunanýn elinde kalýyor masam kalabalýk ben yalnýzlýðý kadeh kadeh içiyor hasretini yavaþ yavaþ yudumluyorum. .
resmin yok cüzdanýmda bir bir yýrttým hepsini ama yeri sýcacýk duruyor sanki elimi attýkça hesap ödemek için bir yangýn doluyor parmaklarýmdan yüreðime üfledikçe azýyor sýktýkça diþlerimi adýn dökülmek için dilimden diþlerimin arasýný zorluyor.
off be bu ne yalan dünyadýr bense yalanlarý tesbih yaptým çektikçe içim acýyor sigara dumaný gibi efkarla üflüyorum uzaða.
her gördüðüm gözde senin hayalin bakýyorum baktýðýmý bilmeden bir sanatçý þarký söylüyor sahnede yüzü benden soluk nefesi nefesimde buz tutuyor bütün mekan zangýrdýyor içli sesiyle kaybetmenin ne olduðunu o da biliyor besbelli ölü bir balýk tabakta piþmeden önceki donuk bakýþlarýna takýlýyor gözlerim ne kadar ben diyorum içimden hayat bana sensizliði giydirdiðinden beri ben de piþiyorum yokluðunda yar.
böyle kýrýk dökük eski mobilya gibi eðreti durmama aldýrma deðeri anlaþýlamayan her þey gibi zaman hýrpalýyor iþte boþ ver.
ama iyiyim ben merak etme annem her sabah kahvaltýmý önüme koyarken kaþlarý biraz daha çatýlsa da ve ben tabaktaki zeytinleri çatalýmla kovalasamda iþtahsýzlýktan yakalamak gibi bir telaþým hiç olmadý týpký zamanla yarýþ etmediðim gibi evet gözlerimin kýyýlarý kaz ayaklarýnýn yolu gibi bir zamanlar pýrýl pýrýl ýþýldarken sönmüþ yýldýz gibi düþmüþ gittiðin yere ama olsun hala dudaklarýmýn adýný saklamak için kan kýrmýzýsý duruyor diþledikçe susma telaþýndan adýn kenarýndan sýzýyor elimin tersiyle siliyorum yavaþça yoksa gözlerimden süzülen yaþlarla ýslanacaklar diye korkuyorum ki bilirsin kurutmak zaman alýyor hele de bu soðuk sisli havalarda.
iyiyim iyi...
bir bebeðin emeklemesi gibi hayatý emekliyorum iþte dizlerimde yýrtýk ayaklarým sürüklenmekte ardým sýra ama baþarmanýn azmi yüzümde ýþýldýyor biliyorum her zamanki gibi yine kalkacaðým ayaða ve koþar adým kaçacaðým geçmiþ denen hayaletin yanýndan.
biraz zaman diyorum kendime biraz zaman.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.